FAQ

Jeżeli płytka pobrudzona jest na świeżo, należy fugę usunąć. Jeżeli zwiąże, jest raczej nie do usunięcia. Istnieją środki do usuwania zabrudzeń płytek resztkami zaprawy cementowej i są świetne do usuwania cementu, środek ten jednak nie odróżnia, co jest niechcianym cementowym zabrudzeniem, a co właściwą cementową fugą czy płytką. Starą fugę również należy usunąć poprzez skrobanie.

14 dni, a najbezpieczniej po 4 tygodniach. Nie można narażać w tym czasie elewacji na intensywne opady deszczu, ponieważ klej proszkowy może mieć wykwity, a fuga do końca nie związana będzie zmieniać kolory w zależności od ilości i częstotliwości opadów. Ważne to jest w przypadku fugowania płotów i wolnostojących słupków.

Fugę przygotowuje się w czystym wiaderku, co minimalizuje powstawanie wykwitów. Najlepiej przygotowywać fugę w porcjach po ok. 2 kg., w celu wyrobienia jej w przeciągu 15-20 minut. Przy pogodzie jesiennej, bez słońca i wiatru, czas „życia” (tzn. czas, w którym fugę można jeszcze nakładać bez straty wytrzymałości na ścianie) wydłuża się do 30 minut. Fuga powinna mieć konsystencję mokrego piasku, jak z dna piaskownicy: po ściśnięciu powstaje kulka, z której nie wycieka woda, a po upuszczeniu z niewielkiej wysokości musi się rozbić. Jeżeli zastosuje się proporcje wody napisane na worku, to nie powinno być żadnego problemu. Dodawanie wody do gotowej zaprawy po wykorzystaniu pewnej ilości fugi jest niewskazane. Co prawda, da się z łatwością fugować, lecz drastycznie spadnie jej wytrzymałość na ścianie. W zależności od temperatury zewnętrznej istnieje czasami potrzeba dodania więcej wody, lecz zawsze na początku przygotowywania zaprawy. Fugę nakłada się za pomocą fugownicy (spoinówki) do fugowania klinkieru lub kamienia naturalnego. Taką fugownicę można kupić w każdym sklepie z materiałami budowlami, lecz nie każda się nadaje. Najlepiej kupić fugownicę o największej twardości, która najmniej ugina się pod naciskiem i powraca do swojego położenia. Standardowa szerokość to 10 mm. Niewielką ilość gotowej zaprawy nakłada się na prostokąt o wymiarach ok. 30x15 cm wykonanego z materiału nie wchłaniającego wilgoć np. blacha ocynkowana lub plastik, ponieważ i tak niewielka ilość wody w fudze może być za szybko wchłonięta przez packę, wykonaną z kartonu lub innego chłonnego materiału. Za pomocą fugownicy nakładać odpowiednią ilość fugi w szczeliny pomiędzy płytkami na powierzchni nie większej niż 4 płytki w pionie i 4 płytki w poziomie lub w przypadku nieregularnych płytek, nie więcej niż 50 cm długości fugi. Następnie zdecydowanym ruchem dociskać fugę jednocześnie pozbywając się nadmiaru fugi. Dociskać nie wolno więcej niż 5 razy w tym samym miejscu, ponieważ fuga zabarwi się na metaliczny kolor i straci swój naturalny wygląd. Po ok. 10 min. można rękawicą szmacianą delikatnie przetrzeć fugę, uzyskując „rustykalny” wygląd, lecz nie wolno naruszać samej struktury dociśniętej fugi, ponieważ w tym miejscu będzie ona się kruszyć. Zbyt silne dociśnięcie może wypchać fugę z szczeliny. Fuga nałożona i nawet lekko dociśnięta, ale pozostawiona na 24 godziny, twardnieje i przymocowuje się do podłoża. Wytrzymałość uzyskuje po co najmniej 21 dniach. Fugowanie najlepiej wykonywać przy tej samej pogodzie, a jeszcze lepiej w tym samym dniu partie ścian w całości w celu zachowania jednolitego koloru fugi. Jeżeli jest to fuga biała, to problem ten nie występuje. Najlepsze efekty uzyskuje się w fudze półpełnej o grubości ok. ½ grubości płytki, wtedy padające słońce z boku twarzy tworzy „grę cieni” na ścianie i oddaje charakter płytek.

Sprawdzonym i dobrym pomysłem jest wybranie się z dociętą płytką w kolorze najbardziej reprezentacyjnym ze wszystkich zakupionych płytek do sklepu posiadającego mieszalnik farb. Wybrać z palety kolorów farbę, która najbardziej będzie przypominać kolor płytki i zakupić nieco ciemniejszą farbę. Malowanie wykonać za pomocą gąbki, wtedy efekt jest najlepszy. Jeżeli płytka ma przebarwienia, to można dokupić również farbę ciemną. Należy pamiętać, że wewnątrz pomieszczeń każda dobra farba się nadaje i wtedy można kupić tzw. sampler tj. farbę o pojemności 0,25 litra. Na zewnątrz farba musi być dostosowana do ścian zewnętrznych i z przeznaczeniem na tynki betonowe. Po przygotowaniu płaskorzeźby na stojaku (konserwację wykonać przed przyklejeniem), nakładanie wykonuje się jedynie raz, jednym, zdecydowanym pociągnięciem strumienia spryskiwacza z butelki. Nie wolno „wracać” strumieniem w miejsce już pomalowane. Powstanie zaciek, nie do usunięcia. Środek ten na tyle szybko wiąże, że druga warstwa położona nawet po 30 sek. nie będzie wchłonięta. Pozostanie na powierzchni i stworzy szklistą, świecącą warstwę. Po użyciu żywicy powierzchnia jest twardsza i odporniejsza na uderzenia, kolor płaskorzeźby ciemniejszy, ale jednolity i matowy (łatwiej się wchłania i dłużej wiąże). Tak przygotowaną powierzchnię można przecierać wilgotną szmatką.

Do przygotowywania fugi należy mieć czyste wiadro, wiertarkę wysokoobrotową i mieszadło o ułożeniu łopatek podnoszących do góry zaprawę, a nie ubijające (można ewentualnie zmienić obroty w wiertarce). Najważniejszym elementem jest spoinówka (fugownica) krótka. Szerokość optymalna to 10 mm (12 mm). Można kupić również długą i dociąć. Wersją alternatywną dla małych, fugowanych powierzchni jest rączka od łyżeczki lub widelca, bez żłobień i ornamentów. Jest to nierdzewny, gładki materiał który doskonale może zastąpić spoinówkę. Jednak na tyle miękki, że trudniej się pracuje. Potrzebna jest również blaszana, prostokątna paca do nakładania fugi. Można kupić gotową z blachy ok. 25 x 15 cm jako paca do spoinowania klinkieru (na sucho). Alternatywą jest butelka plastikowa (1,5 l), przecięta wzdłuż na pół, ale z całą szyjką w kształcie korytka tak, aby nałożona fuga nie spadała. Najważniejsze jest, aby materiał, z którego wykonana jest paca nie chłonął wody. Fuguje się zwykle od dołu do góry. Jest po prostu najwygodniej.

Metodą natryskowa impregnuje się płytki o dużym współczynniku wchłaniania wilgoci t.j. płytki gipsowe, NF, DF, Rustik. Wtedy możemy dotrzeć równomiernie do każdej powierzchni płytki, ponieważ pędzel za szybko straci konserwant i nie pokryje równomiernie powierzchni. Wydajność wtedy jest większa spryskiwaczem. W przypadku płytek o niskim współczynniku wchłaniania wilgoci konserwację należy wykonać pędzlem t.j płytki betonowe nie wymienione wcześniej. Jeżeli są to powierzchnie porowate, to konserwacje wykonać dwukrotnie. W innym przypadku Country, Calabria, Toscana wystarczy jeden raz. Można również w przypadku płytek betonowych wspomagać obie metody na raz. Rozpylamy środek na niewielkiej powierzchni spryskiwaczem i rozprowadzamy pędzlem nadmiar, aby nie powstawały zacieki.

Płytki można malować zwykłą farbą do ścian. Wystarczy jedna warstwa, ale należy malować pędzlem dobrze wcierając w strukturę płytki. Zalecane jest gruntowanie płytek przed malowaniem.

Zakres wytrzymałości kleju (przy dodaniu zalecanej ilości cementu) to od. -25ºC do +85ºC.

Nie jest to wskazane. W asortymencie dostępne są fugi w kolorze białym, kremowym, szarym i grafitowym.

Żywy kolor jest wodo rozpuszczalnym środkiem, lecz samo rozcieńczanie dla oszczędności nie jest wskazane. Dodanie 1:1 wody osłabia działanie środka kilkukrotnie i jego stosowanie mija się z celem. Wodorozcieńczalność pomaga natomiast w utrzymaniu czystości innych elementów, które przez przypadek zostaną pochlapane podczas konserwacji elewacji, ale trzeba tego typu zabrudzenia eliminować do minimum. Klej Multielastik jest półelastyczną zaprawą cementową. Przygotowuje się ją poprzez dodanie odpowiedniej ilości wody. Czas życia to 20-30 minut. Można ją stosować wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń tylko do mocowania płytek betonowych i z kamienia naturalnego. Jest mniej odporna na warunki w początkowej fazie klejenia (do 5 dni), nie jest tak „czepliwa” podłoża jak Elastik, należy nakładać nieco grubszą warstwę (opłacalne przy ścianach nierównych), jest mniej elastyczna i trzeba zawsze wyrobić taka ilość jaką się przygotuje – jego plus - jest tańsza w ogólnym rozrachunku.

Polecamy klej montażowy do listew drewnianych. Farbę należy przed przyklejeniem usunąć.

Do płytek PARMA polecamy impregnat „Żywy kolor do kamienia”. Metoda natryskowa jest najwygodniejsza, ale można nanieść impregnat pędzlem, należy jednak zwracać uwagę, aby nie tworzyły się zacieki.

Można pomalować płytki od razu, po uprzednim zaimpregnowaniu.

Polecamy klej Elastik w 7 kg opakowaniu. 1 opakowanie wystarcza do 4 m² wyklejanej powierzchni.

Nie powinno się stosować impregnatu z niebieską nakrętką do płytek RUSTIK. Zalecamy "Żywy kolor" z czerwoną nakrętką, gdyż jest mocniejszym impregnatem, co w przypadku płytek Rustik ma znaczenie. Kamyczki z powierzchni płytki nie będą zsypywać się tylko i wyłącznie po dwukrotnej impregnacji "Żywym kolorem" z czerwoną nakrętką.

Do pomalowania nadają się wszystkie nasze płytki cegłopodobne. Faktycznie w przypadku płytek LOFT i PARMA będzie najprościej, ponieważ są to produkty gipsowe, które pokrywa się zwykłą farba do ścian. Przed malowaniem należy płytki zagruntować (dokładnie tak samo, jak w przypadku malowania ścian).

Nie należy uzupełniać tak dużych szczelin klejem Elastik, ponieważ jest to klej cienkowarstwowy. Nierówności można zapełnić tynkiem Knaufa, poczekać aż przeschnie i na tak przygotowaną powierzchnię położyć odpowiednią warstwę kleju. W przypadku miejsca narażonego na skrajnie wysokie temperatury można stosować razem z Elastikiem.

Nie należy rozrzedzać kleju Elastik wodą. Należy zmniejszyć ilość dodawanego cementu do mieszanki wodnej, którą to później dodajemy do kleju.

Tak, pod warunkiem, że zagruntowana powierzchnia nie jest przykurzona lub zapylona. Jeśli jest, to należy zetrzeć pył i ponownie zagruntować powierzchnię.

Tak, można - impregnując słabiej płytki ciemniejsze, zaś intensywniej miejsca zbyt jasne.

Dodać trochę więcej wody, niż jest zalecane na etykiecie opakowania.

Najlepiej dopiero wtedy, gdy klej całkowicie przeschnie - delikatnie pościnać go nożykiem.

Wykwitów można pozbyć się lub zminimalizować ich widoczność impregnując podkłady środkiem "OM- 500".

2 - 3 miesiące pod warunkiem szczelnego domknięcia wieka.

Wszystkie płytki znajdujące się w pobliżu kominków przyklejamy za pomocą kleju ELASTIK. Multielastik nie nadaje się do stosowania w miejscach, w których panuje skrajnie wysoka temperatura.

Panele Pure można mocować na 2 sposoby: 1. Mechanicznie- za pomocą kołków. 2. Za pomocą kleju. Można przyklejać panele za pomocą kleju montażowego z tubki silikonowej typu: MAMUT firmy "Bawer", czy FIX firmy "Tytan". Przygotowanie podłoża: ściana już pomalowana, następnie pokryta gruntem głęboko penetrującym daje nam ok. 95- 98% wytrzymałości. Ściana niepomalowana, pokryta również gruntem głęboko penetrującym to 100% wytrzymałości.

Nie ponosimy odpowiedzialności reklamacyjnej za efekty klejenia innym klejem, niż polecanym przez nas.

Tak, można, ale lepiej będzie wyciskać fugę rustykalną, ponieważ ma większą granulację, przez co nie jest tak zbita, jak fuga gładka i nie zatyka pistoletu.

Tak, można przykleić Mexicanę na zaprawę cementowo-wapienną, braki w nawierzchni można uzupełnić tą samą zaprawą.

Klej Elastik jest gotową, białą masą dyspersyjną, produkowaną na bazie akrylu do wnętrz i na zewnątrz (po dodaniu cementu). Na Elastik można kleić praktycznie „wszystko do wszystkiego” (płytki gipsowe, betonowe i naturalne) z zachowaniem grubości spoiny. Szybko schnie i wiąże, jest półelastyczna (nigdy nie twardnieje), wydajna (cienkowarstwowa) i nie obciąża znacznie elewacji. Po otwarciu pudełka zużywa się ile trzeba, a wiaderko się zamyka. Klej Multielastik jest półelastyczną zaprawą cementową. Przygotowuje się ją poprzez dodanie odpowiedniej ilości wody. Czas życia to 20-30 minut. Można ją stosować wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń tylko do mocowania płytek betonowych i z kamienia naturalnego. Jest mniej odporna na warunki w początkowej fazie klejenia (do 5 dni), nie jest tak „czepliwa” podłoża jak Elastik, należy nakładać nieco grubszą warstwę (opłacalne przy ścianach nierównych), jest mniej elastyczna i trzeba zawsze wyrobić taka ilość jaką się przygotuje – jego plus - jest tańsza w ogólnym rozrachunku.

Jeżeli płytka pobrudzona jest na świeżo, należy fugę usunąć. Jeżeli zwiąże, jest raczej nie do usunięcia. Istnieją środki do usuwania zabrudzeń płytek resztkami zaprawy cementowej i są świetne do usuwania cementu, środek ten jednak nie odróżnia, co jest niechcianym cementowym zabrudzeniem, a co właściwą cementową fugą czy płytką. Starą fugę również należy usunąć poprzez skrobanie.

Szerokość optymalna to taka, kiedy wygląd jest najbardziej zbliżony do naturalnego, tj. 10-12 mm. Najlepiej fugować nie więcej niż do połowy grubości płytek. Grubość fugi 5 mm całkowicie wystarczy, aby dobrze trzymała się ściany i płytki. Jest wtedy ekonomiczna i można nadać jej rustykalna strukturę.

Temperatura, która pozwala na najmniejszą ilość błędów podczas klejenia to 10-15 ºC. Wtedy kleje cementowe (Elastik z cementem również) mają największą przyczepność, a w tych temperaturach podczas wiązania, uzyskują najlepsze właściwości. Dodać należy, że brak wiatru i słońca, nie mówiąc o deszczu, również jest wymagane podczas montażu.

Fugę przygotowuje się w czystym wiaderku, co minimalizuje powstawanie wykwitów. Najlepiej przygotowywać fugę w porcjach po ok. 2 kg., w celu wyrobienia jej w przeciągu 15-20 minut. Przy pogodzie jesiennej, bez słońca i wiatru, czas „życia” (tzn. czas, w którym fugę można jeszcze nakładać bez straty wytrzymałości na ścianie) wydłuża się do 30 minut. Fuga powinna mieć konsystencję mokrego piasku, jak z dna piaskownicy: po ściśnięciu powstaje kulka, z której nie wycieka woda, a po upuszczeniu z niewielkiej wysokości musi się rozbić. Jeżeli zastosuje się proporcje wody napisane na worku, to nie powinno być żadnego problemu. Dodawanie wody do gotowej zaprawy po wykorzystaniu pewnej ilości fugi jest niewskazane. Co prawda, da się z łatwością fugować, lecz drastycznie spadnie jej wytrzymałość na ścianie. W zależności od temperatury zewnętrznej istnieje czasami potrzeba dodania więcej wody, lecz zawsze na początku przygotowywania zaprawy. Fugę nakłada się za pomocą fugownicy (spoinówki) do fugowania klinkieru lub kamienia naturalnego. Taką fugownicę można kupić w każdym sklepie z materiałami budowlami, lecz nie każda się nadaje. Najlepiej kupić fugownicę o największej twardości, która najmniej ugina się pod naciskiem i powraca do swojego położenia. Standardowa szerokość to 10 mm. Niewielką ilość gotowej zaprawy nakłada się na prostokąt o wymiarach ok. 30x15 cm wykonanego z materiału nie wchłaniającego wilgoć np. blacha ocynkowana lub plastik, ponieważ i tak niewielka ilość wody w fudze może być za szybko wchłonięta przez packę, wykonaną z kartonu lub innego chłonnego materiału. Za pomocą fugownicy nakładać odpowiednią ilość fugi w szczeliny pomiędzy płytkami na powierzchni nie większej niż 4 płytki w pionie i 4 płytki w poziomie lub w przypadku nieregularnych płytek, nie więcej niż 50 cm długości fugi. Następnie zdecydowanym ruchem dociskać fugę jednocześnie pozbywając się nadmiaru fugi. Dociskać nie wolno więcej niż 5 razy w tym samym miejscu, ponieważ fuga zabarwi się na metaliczny kolor i straci swój naturalny wygląd. Po ok. 10 min. można rękawicą szmacianą delikatnie przetrzeć fugę, uzyskując „rustykalny” wygląd, lecz nie wolno naruszać samej struktury dociśniętej fugi, ponieważ w tym miejscu będzie ona się kruszyć. Zbyt silne dociśnięcie może wypchać fugę z szczeliny. Fuga nałożona i nawet lekko dociśnięta, ale pozostawiona na 24 godziny, twardnieje i przymocowuje się do podłoża. Wytrzymałość uzyskuje po co najmniej 21 dniach. Fugowanie najlepiej wykonywać przy tej samej pogodzie, a jeszcze lepiej w tym samym dniu partie ścian w całości w celu zachowania jednolitego koloru fugi. Jeżeli jest to fuga biała, to problem ten nie występuje. Najlepsze efekty uzyskuje się w fudze półpełnej o grubości ok. ½ grubości płytki, wtedy padające słońce z boku twarzy tworzy „grę cieni” na ścianie i oddaje charakter płytek.

Wybrać płytkę, która ma kamienie w jednej płaszczyźnie, nie wystające, ani nie schowane za bardzo. Przeciąć w połowie. Za pomocą noża lub dłutka wyprofilować, aby się stykały. Płytki mogą łączyć się pod kątem 45 st., „na zakładkę”, lub wycinać kamienie i dopasować „w ząb”. Każdy sposób jest dobry w zależności, jaki efekt chcemy uzyskać.

Płytki elewacyjne można kleić na styropian, lecz wcześniej trzeba go odpowiednio zakołkować oraz nałożyć klej z siatką o większej gęstości (powyżej 180 g).

Wybór pozostawiamy klientowi w zależności od klejonej powierzchni. Jeżeli płytki są klejone od podłogi do sufitu, to najlepiej wypustem do góry i kleić również do góry. Jeżeli są jakieś wariacje z wykończeniami w połowie ściany, to wygodniej jest tak kleić, aby kończyło się na wypuście. Łatwiej wtedy obrobić płytkę i ładniej wygląda.

Prawidłowo wykonany kominek nie ma prawa się rozgrzewać do temperatur wyższych niż 70ºC. w takich warunkach można przyklejać płytki gipsowe na klej Elastik na obudowę kominka. Płytki nie przebarwią się ani nie stracą swojej wytrzymałości. W przypadku mocnego nagrzewania się obudowy, należy obudowę okleić płytkami betonowymi.

Polecamy klej montażowy do listew drewnianych. Farbę należy przed przyklejeniem usunąć.

Do płytek PARMA polecamy impregnat „Żywy kolor do kamienia”. Metoda natryskowa jest najwygodniejsza, ale można nanieść impregnat pędzlem, należy jednak zwracać uwagę, aby nie tworzyły się zacieki.

Tak, farbę przed przyklejeniem płytek należy koniecznie usunąć.

Polecamy klej Elastik w 7 kg opakowaniu. 1 opakowanie wystarcza do 4 m² wyklejanej powierzchni.

Można położyć płytki COUNTRY na ścianę z karton-gipsu w pionie. Nie polecamy układać naszych wyrobów na ścianach skośnych, ani na sufitach. Układanie na skosach tylko na własną odpowiedzialność. :)

Płytki RUSTY nadają się do klejenia na zewnątrz. Nie ma ograniczeń, co do wysokości montażu tych płytek.

Nie należy rozrzedzać kleju Elastik wodą. Należy zmniejszyć ilość dodawanego cementu do mieszanki wodnej, którą to później dodajemy do kleju.

Pozostaje jedynie przemalować płytki zwykłą farbą do ścian. Jeśli chcemy zostać przy oryginalnym kolorze, to na biało, jeśli natomiast chcemy zmiany koloru, to w wybranym kolorze.

Tak, pod warunkiem, że zagruntowana powierzchnia nie jest przykurzona lub zapylona. Jeśli jest, to należy zetrzeć pył i ponownie zagruntować powierzchnię.

Najlepiej dopiero wtedy, gdy klej całkowicie przeschnie - delikatnie pościnać go nożykiem.

5 cm/ 5 cm.

Wszystkie płytki znajdujące się w pobliżu kominków przyklejamy za pomocą kleju ELASTIK. Multielastik nie nadaje się do stosowania w miejscach, w których panuje skrajnie wysoka temperatura.

Panele Pure można mocować na 2 sposoby: 1. Mechanicznie- za pomocą kołków. 2. Za pomocą kleju. Można przyklejać panele za pomocą kleju montażowego z tubki silikonowej typu: MAMUT firmy "Bawer", czy FIX firmy "Tytan". Przygotowanie podłoża: ściana już pomalowana, następnie pokryta gruntem głęboko penetrującym daje nam ok. 95- 98% wytrzymałości. Ściana niepomalowana, pokryta również gruntem głęboko penetrującym to 100% wytrzymałości.

Są 2 opcje naprawy: 1. Wyciągnąć płytki, podpiłować fugę i dokleić na nowo. Druga - kupno białego kleju i podklejenie tylko w miejscu łączenia się fug, co usztywni płytki w bezpieczny dla użytkowania sposób.

Metodą natryskowa impregnuje się płytki o dużym współczynniku wchłaniania wilgoci t.j. płytki gipsowe, NF, DF, Rustik,. Wtedy możemy dotrzeć równomiernie do każdej powierzchni płytki, ponieważ pędzel za szybko straci konserwant i nie pokryje równomiernie powierzchni. Wydajność wtedy jest większa spryskiwaczem. W przypadku płytek o niskim współczynniku wchłaniania wilgoci konserwację należy wykonać pędzlem t.j płytki betonowe nie wymienione wcześniej. Jeżeli są to powierzchnie porowate, to konserwacje wykonać dwukrotnie. W innym przypadku Country, Calabria, Toscana wystarczy jeden raz. Można również w przypadku płytek betonowych wspomagać obie metody na raz. Rozpylamy środek na niewielkiej powierzchni spryskiwaczem i rozprowadzamy pędzlem nadmiar, aby nie powstawały zacieki.

Sprawdzonym i dobrym pomysłem jest wybranie się z dociętą płytką w kolorze najbardziej reprezentacyjnym ze wszystkich zakupionych płytek do sklepu posiadającego mieszalnik farb. Wybrać z palety kolorów farbę, która najbardziej będzie przypominać kolor płytki i zakupić nieco ciemniejszą farbę. Malowanie wykonać za pomocą gąbki, wtedy efekt jest najlepszy. Jeżeli płytka ma przebarwienia, to można dokupić również farbę ciemną. Należy pamiętać, że wewnątrz pomieszczeń każda dobra farba się nadaje i wtedy można kupić tzw. sampler tj. farbę o pojemności 0,25 litra. Na zewnątrz farba musi być dostosowana do ścian zewnętrznych i z przeznaczeniem na tynki betonowe. Po przygotowaniu płaskorzeźby na stojaku (konserwację wykonać przed przyklejeniem), nakładanie wykonuje się jedynie raz, jednym, zdecydowanym pociągnięciem strumienia spryskiwacza z butelki. Nie wolno „wracać” strumieniem w miejsce już pomalowane. Powstanie zaciek, nie do usunięcia. Środek ten na tyle szybko wiąże, że druga warstwa położona nawet po 30 sek. nie będzie wchłonięta. Pozostanie na powierzchni i stworzy szklistą, świecącą warstwę. Po użyciu żywicy powierzchnia jest twardsza i odporniejsza na uderzenia, kolor płaskorzeźby ciemniejszy, ale jednolity i matowy (łatwiej się wchłania i dłużej wiąże). Tak przygotowaną powierzchnię można przecierać wilgotną szmatką.

Płytki elewacyjne można kleić na styropian, lecz wcześniej trzeba go odpowiednio zakołkować oraz nałożyć klej z siatką o większej gęstości (powyżej 180 g).

Do przygotowywania fugi należy mieć czyste wiadro, wiertarkę wysokoobrotową i mieszadło o ułożeniu łopatek podnoszących do góry zaprawę, a nie ubijające (można ewentualnie zmienić obroty w wiertarce). Najważniejszym elementem jest spoinówka (fugownica) krótka. Szerokość optymalna to 10 mm (12 mm). Można kupić również długą i dociąć. Wersją alternatywną dla małych, fugowanych powierzchni jest rączka od łyżeczki lub widelca, bez żłobień i ornamentów. Jest to nierdzewny, gładki materiał który doskonale może zastąpić spoinówkę. Jednak na tyle miękki, że trudniej się pracuje. Potrzebna jest również blaszana, prostokątna paca do nakładania fugi. Można kupić gotową z blachy ok. 25 x 15 cm jako paca do spoinowania klinkieru (na sucho). Alternatywą jest butelka plastikowa (1,5 l), przecięta wzdłuż na pół, ale z całą szyjką w kształcie korytka tak, aby nałożona fuga nie spadała. Najważniejsze jest, aby materiał, z którego wykonana jest paca nie chłonął wody. Fuguje się zwykle od dołu do góry. Jest po prostu najwygodniej.

Metodą natryskowa impregnuje się płytki o dużym współczynniku wchłaniania wilgoci t.j. płytki gipsowe, NF, DF, Rustik. Wtedy możemy dotrzeć równomiernie do każdej powierzchni płytki, ponieważ pędzel za szybko straci konserwant i nie pokryje równomiernie powierzchni. Wydajność wtedy jest większa spryskiwaczem. W przypadku płytek o niskim współczynniku wchłaniania wilgoci konserwację należy wykonać pędzlem t.j płytki betonowe nie wymienione wcześniej. Jeżeli są to powierzchnie porowate, to konserwacje wykonać dwukrotnie. W innym przypadku Country, Calabria, Toscana wystarczy jeden raz. Można również w przypadku płytek betonowych wspomagać obie metody na raz. Rozpylamy środek na niewielkiej powierzchni spryskiwaczem i rozprowadzamy pędzlem nadmiar, aby nie powstawały zacieki.

Wszystkie płytki betonowe, o zewnętrznym zastosowaniu, z powodzeniem można stosować w kuchni i łazience po dokładnym zaimpregnowaniu środkiem Żywy Kolor do Kamienia, lecz nie w bezpośrednim kontakcie z wodą. Tak przygotowaną powierzchnię można czyścić wilgotną szmatką z mydłem. W przypadku kuchni, a szczególnie powierzchni między szafkami a blatem, można zasłonić ją dodatkowo przeźroczystą pleksą np. na dystansach. Daje to doskonały efekt wizualny, a tym samym stanowi skuteczną ochronę.

Tak. Można. Wszystkie płytki STEGU można malować zwykłymi farbami ściennymi. Jeśli mają kilka lat należy je odkurzyć i zagruntować przed położeniem farby. Im później od konserwacji (jeśli płytki były impregnowane Żywym Kolorem), tym gorszą farbą można je malować. Ogólnie jednak najlepsze to farby lateksowo - silikonowe, kryjące, lub tego typu pochodne. Czasami jednak jest potrzeba zagruntowanie powierzchni, lecz to już zależy od indywidualnego podejścia.

Płyty serii PK i KD są elementami ozdobnymi do ogrodów lub innych rekreacyjnych ścieżek bez zastosowań do ciągów komunikacyjnych narażonych na intensywne użytkowanie. Jasno jest to określone w normie europejskiej, według której elementy są produkowane. Płyty nie są zbrojone i nie są polecane tym bardziej jako podjazd do domu. Nie mają odpowiedniej wytrzymałości.

Prawidłowo wykonany kominek nie ma prawa się rozgrzewać do temperatur wyższych niż 70ºC. w takich warunkach można przyklejać płytki gipsowe na klej Elastik na obudowę kominka. Płytki nie przebarwią się ani nie stracą swojej wytrzymałości. W przypadku mocnego nagrzewania się obudowy, należy obudowę okleić płytkami betonowymi.

Nie jesteśmy w stanie zapewnić, że wyklejenie ścian płytkami wyciszy pomieszczenie, ale dźwięk na pewno będzie odbijał się od ścian nieco inaczej, niż od powierzchni nie wyklejonej.

Można pomalować płytki od razu, po uprzednim zaimpregnowaniu.

Odcień płytek PARMA można wyrównać, malując całą powierzchnię zwykłą farbą do ścian. Płaszczyznę należy jednak uprzednio zagruntować. Wszelkich prac można dokonać metodą natryskową. Po ukończeniu malowania i wyschnięciu całej powierzchni, należy pamiętać o impregnacji środkiem „Żywy kolor do kamienia”.

Można położyć płytki COUNTRY na ścianę z karton-gipsu w pionie. Nie polecamy układać naszych wyrobów na ścianach skośnych, ani na sufitach. Układanie na skosach tylko na własną odpowiedzialność. :)

Płytki RUSTY nadają się do klejenia na zewnątrz. Nie ma ograniczeń, co do wysokości montażu tych płytek.

Nie powinno się stosować impregnatu z niebieską nakrętką do płytek RUSTIK. Zalecamy "Żywy kolor" z czerwoną nakrętką, gdyż jest mocniejszym impregnatem, co w przypadku płytek Rustik ma znaczenie. Kamyczki z powierzchni płytki nie będą zsypywać się tylko i wyłącznie po dwukrotnej impregnacji "Żywym kolorem" z czerwoną nakrętką.

Do pomalowania nadają się wszystkie nasze płytki cegłopodobne. Faktycznie w przypadku płytek LOFT i PARMA będzie najprościej, ponieważ są to produkty gipsowe, które pokrywa się zwykłą farba do ścian. Przed malowaniem należy płytki zagruntować (dokładnie tak samo, jak w przypadku malowania ścian).

Nie należy uzupełniać tak dużych szczelin klejem Elastik, ponieważ jest to klej cienkowarstwowy. Nierówności można zapełnić tynkiem Knaufa, poczekać aż przeschnie i na tak przygotowaną powierzchnię położyć odpowiednią warstwę kleju. W przypadku miejsca narażonego na skrajnie wysokie temperatury można stosować razem z Elastikiem.

Pozostaje jedynie przemalować płytki zwykłą farbą do ścian. Jeśli chcemy zostać przy oryginalnym kolorze, to na biało, jeśli natomiast chcemy zmiany koloru, to w wybranym kolorze.

Tak. Można. Wszystkie płytki STEGU można malować zwykłymi farbami ściennymi. Jeśli mają kilka lat należy je odkurzyć i zagruntować przed połozeniem farby. Im później od konserwacji (jesli płytki były impregnowane Żywym Kolorem), tym gorszą farbą można je malować. Ogólnie jednak najlepsze to farby lateksowo-silikonowe, kryjące, lub tego typu pochodne. Czasami jednak jest potrzeba zagruntowanie powierzchni, lecz to już zależy od indywidualnego podejścia.

Generalnie klejenie w łazience płytek i elementów gipsowych nie jest wskazane, ponieważ wilgotny gips posiada jedynie 35% swojej wytrzymałości. Jeżeli jednak koniecznie klient chciałby zamocować, to powinien unikać miejsc bezpośrednio narażonych na działanie wody. Klej zastosowany do klejenia to tylko Elastik, a dodatkowo wskazane jest konserwowanie płytek dwukrotnie Żywym Kolorem- czerwonym.